Hoi mensen, de afgelopen week ging het over het kruis en discipelschap. Waarschijnlijk kunnen jullie je net zo weinig voorstellen bij dit onderwerp als wij aan het begin van de week. Wat er voor mij deze week uit sprong was het feit dat bekering een levensstijl is. Ik ontdekte dat ik nog behoorlijk trots was. Ik ben veel bezig met mezelf vergelijken met anderen en ik merkte dat ik stiekem het idee heb dat ik zelf moet zorgen dat ik mijn bestemming bereik. Deze week ontdekte ik dat ik wel geloof dat God een bestemming voor mij heeft, maar dat ik vervolgens het idee heb dat ik zelf moet zorgen dat ik die bestemming bereik. Deze hele dts ben ik ook een beetje in gegaan met het idee dat ik hierdoor zal ontdekken wat Gods bestemming voor mij is. Vervolgens kan ik dan een plan gaan maken om deze bestemming te bereiken. Deze redenering heb bij het kruis kunnen brengen.
Afgelopen vrijdag hebben we avondmaal gevierd. Terwijl ik het brood at dacht ik bij elke kauw: “Vanwege mijn trots en ik-gerichtheid moest Jezus sterven.” Ik was me heel bewust van het feit dat ik er mede verantwoordelijk voor was dat Jezus gekruisigd is. Dit zorgt er voor dat je je heel klein voelt. Tegelijkertijd heb ik mogen ontdekken dat vergeving vrij maakt. Als ik die vrijheid dan mag ontvangen dan wens ik dat iedereen toe, ik krijg dan ook steeds meer zin om ook anderen te mogen vertellen van wat Jezus voor ons gedaan heeft.
Groeten Jesse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten