Weer onze draai zien te vinden

Hoi luitjes. Het is alweer veel te lang geleden. Dat heeft alles te maken met het feit dat we vorige week geen internet hadden en dat we de afgelopen dagen bij moesten komen van onze busreis (over de busreis kan je lezen op: zaaiendeachttien.blogspot.com).

We zitten nu in Jeffrey's Bay. Dit schijnt de surf plek te zijn. Dus dat heb ik natuurlijk meteen even getest (zie foto). De golven zijn niet heel erg hoog en dat schijnt uitzonderlijk te zijn. Maar prima golven om weer eens te oefenen.

We hebben nog wat moeite om onze draai hier te vinden. De kinderen zijn ook behoorlijk onrustig. We hebben de afgelopen drie weken ook niet veel stil gezeten en dat betaald zich nu terug. Verder zijn we een beetje aan het kijken wat voor werk we hier kunnen doen. We zullen waarschijnlijk samenwerken met victory 4 all (http://www.victory4all.com/). Deze organisatie houdt zich bezig met de kinderen uit de sloppenwijken.

De accomodatie hier is wel lekker. We hebben als gezin ons eigen appartementje en het is heerlijk ons met z'n vieren te ontbijten en te lunchen.

Morgen jarig, dus dan gaan we lekker taart eten en kijken of we nog een keertje kunnen surfen.
Groeten Jesse

Ziet er wel stoer uit, he (de indrukwekkende golven missen alleen nog).

Zingen, preken en de straat op.

Deze week mochten wij als hollanders het programma op de holiday club verzorgen. De afgelopen drie dagen bestond dat programma uit: aanbidding (een paar liedjes zingen), een kort preekje (ong 15 min), het onderwerp van de preek bespreken in kleine groepjes en een aantal spel activiteiten. Het was een hele organisatie en natuurlijk ging het niet volgens schema, maar we hebben kunnen doen wat we van plan waren en we hebben contact kunnen maken met (sommige van) de kinderen.

Dinsdag mochten suuz en ik de preek verzorgen. Het ging over Jezus als koning. Over hoe we steeds de keuze hebben of we onze eigen wil doen of dat we Gods wil zoeken en doen. Ik heb het theorie gedeelte gedaan en Suuz heeft het voorbeeld van Jona verteld. We konden elkaar mooi aanvullen.
Ik mocht elke ochtend het zingen begeleiden met gitaar. Het is leuk om daar mee te oefenen. Zingen en spelen gaat wel goed, maar ik merk dat het veel helpt als ik de liedjes goed ken en het liefst dat ik ze uit mijn hoofd weet.

Vanochtend zijn we de (krotten)wijk Amaoti in geweest. Dit is de wijk waar de kinderen wonen. We zijn al zingend en biddend met onze troep kinderen rond gelopen. Een van de leiders van de organisatie die de holiday club verzorgt heeft de mensen op geroepen om te stoppen met geweld en God te zoeken en samen met Hem de gemeenschap te herstellen. Aan de hand van die oproep kwamen er een aantal mensen naar ons toe en we mochten daar voor bidden. Echt mooi om te zien hoe gretig men is. Dat is ook niet heel verwonderlijk aangezien het leven hopeloos is en ze wanhopig zijn om daar aan te ontsnappen. We hebben ook mogen zien hoe God een doof en stom jongetje heeft genezen.

Het is geweldig om hier in dit practhtige land te zijn en zoveel te zien van wat God aan het doen is en wat Hij nog van plan is. Verder doen we lekker veel dingen die we anders niet zouden doen en mogen we op die manier onze talenten ontwikkelen.

Groeten Jesse

In optocht door de wijk (Amaoti)

Bidden in de wijk

Daar zijn we dan.

Nou we zijn ondertussen gearriveerd. Het programma is aardig druk, dus vandaar dat we nu pas een berichtje plaatsen. Ik zal proberen vaker iets van ons te laten horen. Naast deze weblog hebben we ook nog een team weblog, deze is: zaaiendeachttien.blogspot.com

We zijn dus gearriveerd. We wonen in een kostschool (het is hier nu schoolvakantie dus de kostschool is leeg). 's Ochtens helpen we mee met een holiday club. Dit is een programma voor kinderen die vakantie hebben. Het programma bestaat uit: aanbidding, een kort preekje, spelletjes en uiteindelijk een lunch. De kinderen die er komen zijn voornamelijk wezen uit de township. Afgelopen week hebben we vooral mee gekeken. Aankomende week gaan wij het programma verzorgen. Hierbij zullen we hulp krijgen van locale luitjes. Afgelopen week waren het kinderen van basisschool leefdtijd en komende week zullen er kinderen van middelbare school leefdtijd komen. Deze kinderen zullen ook beter engels kunnen, dus dan kunnen we gewoon met ze communiceren.

Woensdag ochtend hebben we voor alle kinderen mogen bidden. Dat was erg mooi om te doen. Alle kinderen waren erg gretig om gebed te ontvangen. Op deze manier komen we een beetje als vader en moeder figuren voor ze fungeren. Het is duidelijk dat de kinderen geen ouders hebben en dat ze niet echt in de gelegenheid zijn om lekker kind te zijn. Ze laten je heel makelijk dichtbij komen (om te troosten bijvoorbeeld) en ze hebben weinig nodig om zich te vermaken.

Deze week heb ik 's middags geholpen bij het schilderen van een creche in de sloppenwijk. Het heet een creche, maar het is niet veel meer dan een hokje van ongeveer 3 bij 3 met wat kleedjes op de grond en een paar speeltjes. Eigenlijk denk ik dan: met een nieuw laagje verf is het nog steeds een krot. Maar ja we hebben in ieder geval laten zien dat we geven om deze mensen en dat we ze de moeite waard vinden om voor ze te klussen. Als je door zo'n sloppenwijk rijdt dan is de nood overduidelijk en lijkt het hopeloos om er wat aan te doen (de druppel op de gloeiende plaat). Maar tegelijkertijd zie je ook hoe men daar op relatie gericht is en iedereen je groet en vriendelijk is.

Nou dat is hem weer even voor nu. We hebben nog genoeg te melden, maar dat komt nog wel. Geniet van de mooie plaatjes.

Groeten Jesse

Suuz en Mirjam spelen met de locals

Wat een mooi land is het toch

Suuz zorgt voor het proviand

Jesse in actie